منابع حمایت اجتماعی مؤثر در خود مراقبتی بیماران دیابتی شهر بوشهر سال ۹۱-۱۳۹۰

زمینه: دیابت یکی از مشکلات جدی جهانی بوده و خودمراقبتی عامل مؤثری در کنترل آن می باشد. یکی از عوامل مؤثر در خود مراقبتی بیماران دیابتی، حمایت اجتماعی است و با توجه به وجود منابع حمایتی گوناگون، ضروری است تا منابع مؤثر در این زمینه شناسایی گردد. بنابراین هدف از این بررسی شناسایی منابع حمایتی مؤثر در خود مراقبتی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 396 بیمار دیابتی که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام گردید. نمونه هایی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند اقدام به تکمیل پرسشنامه های استاندارد مربوط به خودمراقبتی و منابع حمایت اجتماعی بیماری های مزمن نموده و بعد از جمع آوری اطلاعات و ورود داده ها به نرم افزار آماری spss ویرایش 16، به منظور بررسی منابع حمایتی مؤثر در ابعاد مختلف خود مراقبتی از مدل رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید. یافته ها: از بین شش منبع حمایتی، بیشترین حمایت توسط سه منبع سازگاری شخصی، مراقبین بهداشتی و خانواده/دوستان ارائه شده بود (ضریب تبیین 43 درصد). سازگاری شخصی پیشگویی کننده کلیه جنبه های خودمراقبتی به جز کنترل قندخون بوده، مراقبین بهداشتی عامل مؤثری در خودتنظیمی و تعامل با مراقبین محسوب شده و خانواده/دوستان نیز پیشگویی کننده انطباق با بیماری، خود تنظیمی و تعامل با مراقبین بودند. نتیجه گیری: بیماران دیابتی از منابع حمایتی بسیار اندکی جهت خود مراقبتی بهره مند می باشند و سازگاری شخصی با بیماری مهم ترین منبع حمایتی بوده و منابعی از جمله سیاست ها/رسانه، محیط کار و سیستم های ارائه خدمات بهداشتی منبع حمایتی مؤثری در خودمراقبتی نبودند. بنابراین ارائه این منابع ممکن است در ارتقاء خود مراقبتی نقش مهمی داشته باشند.